Ik ben al ruim acht jaar als thuispapa aan het thuiswerken. Ik heb mijn handen vaak vol aan onze twee kinderen van acht en tien jaar. Omdat het werk als auteur prima vanuit huis gedaan kan worden, ben ik niet gebonden aan een kantoor en zie ik mezelf niet alleen als een freelancer, maar ook als een thuispapa voor kinderen.
Voor veel ouders op het schoolplein klinkt het allemaal als een sprookje. Altijd thuis voor de kinderen, je eigen tijden indelen en geen baas die dag en nacht in je nek loopt te hijgen. De werkelijkheid zit toch iets anders in elkaar.
Natuurlijk deel ik mijn eigen tijd in, maar vooral toen Michael en Luna nog wat kleiner waren was mijn werkschema een enorme zooi. Mijn werkplek diende niet alleen als enorme typ en testruimte voor de nieuwste duurste hardware, maar tussendoor moesten er ook luiers verwisseld worden en flesjes gegeven worden. Had je eindelijk een ingeving voor die ene ‘killerzin’ ging de babyfoon weer af en was het tijd voor een badje of hapje. Dit zorgt ervoor dat je alleen ad-hoc kunt werken. De deadline die op je staat te wachten schuift niet op als je een dag met een kleine op de schoot snottebellen weghalen bent. Je werk is daarom niet afgelopen als je om vijf de kantoordeuren sluit. Je werk begint vaak pas als de gewone werkende man de deuren achter zich sluit.
In de afgelopen acht jaar heb ik luiers verwisseld achter mijn bureau, ben ik plotsklaps naar ziekenhuizen en dokters geracet en heb ik met kruiken en laptops door huis gerend om niet alleen de kinderen, maar ook de opdrachtgever tevreden te houden.
Dit is wat ik de afgelopen jaren als Techpapa heb moeten doorstaan! Geloof me een thuispapa is een stuk stoerder dan de meeste denken!
Thuiswerkers zijn de beste ad-hoc werkers die je kunt vinden
Dol op je dagelijkste rituelen? Rustig douchen, vervolgens de auto in met een bakkie koffie om je rustig in de file voor te bereiden op een drukke dag op het kantoor? Als thuispapa kun je dat wel op je buik schrijven!
Met een kind huilend onder je arm en de ander schreeuwend je been, probeer je snel een slok koffie naar binnen te werken, terwijl je krampachtig een poging doet een boterham voor ze te smeren. Zitten kinders eindelijk rustig aan de eettafel hun maal naar binnen te werken en zit jij eindelijk achter je laptop om de laatste mails te lezen, valt er een glas melk om en kun je rennen om een handdoek ergens vandaan te toveren. Eenmaal boven zie je dat de was nog niet gedaan is en gooi je ad-hoc een nieuwe was in machine.
Beneden is het melkspektakel inmiddels uitgegroeid tot een melkramp, omdat de jongste met wat wc papier niet alleen de grond, maar ook met een paar natte doeken je laptop aan het poetsen is. De ander huilt omdat hij een ongelukje in zijn broek heeft en je kunt na het droogdeppen van de laptop opnieuw naar boven rennen voor wat schone kleding.
Kinderen hebben dag en nacht je aandacht nodig en houden geen rekening met een meeting, je deadline of een belangrijke mail die je echt even moet beantwoorden. Het enige dat je kunt doen is tussen de zorg door ad-hoc snel wat werk leveren.
Vergeet tijd
Als thuiswerker kun je vergeten dat je nog weet op welke tijd en dag je leeft. Omdat je structuur volledig wegvalt en je constant ad-hoc bezig bent kost een simpel mailtje versturen soms uren. Dus krijg jij dat mailtje van die thuiswerkende collega iets later dan je gewenst had? Nu weet je dat hij waarschijnlijk nog in de ochtend leeft, terwijl het voor jou al twee uur ’s middags is!
Je bent overal nodig!
Niet alleen die collega zit te wachten op je antwoord, kinderen hebben je ook overal voor nodig! Van tandenpoetsen, broodje of drinken maken, televisie aanzetten, huiswerk, veters strikken, aankleden en strikje in het haar (ik kan het nog steeds niet). Zo vaak als het belletje van je mailbox gaat, zo vaak hoor je ook; “papa!”
Je krijgt nooit rust en je moet altijd kalm blijven
In de coronatijd hoor je veel ouders klagen dat de kinderen teveel zijn. Als thuiswerkende oude mogen de kinderen en het werk nooit teveel worden. Je moet je altijd inhouden, want boos worden kost je energie en dat is iets dat je moet koesteren. Een keer uitbarsten en je ligt ’s avonds voor pampus, mist een deadline en hebt de volgende dag weer wat uit te leggen aan de klant.
Je moet oneindig geduld hebben
Ik word vaak geprezen om mijn geduld. Ik hoor dan ook regelmatig complimentjes van andere ouders. Maar stiekem is het een overlevingstechniek. Zie ik een andere ouder schreeuwen en wanhopig een kind dat compleet overstuur raakt weer troosten weet ik dat ze en teveel energie gebruikt hebben, maar nog belangrijk ze veel tijd kwijt zijn aan het troosten en weer goedmaken. Beter is even wat meer geduld. Een handeling kost misschien een kwartiertje extra, maar verlies je je geduld wordt het genadeloos afgestraft met een uur!
Niets kan overhaast
In de afgelopen acht jaar heb ik een ding geleerd. Er is niet iets zoals tijd verspillen. Zodra je zo gaat denken is het een domino-effect dat je wezenlijk echt veel tijd gaat kosten. Je verliest je geduld en het ergste je verliest je rust en controle. Accepteer dat dingen gaan zoals ze gaan en je werk laten wachten is altijd beter dan je kinderen troosten omdat je je geduld verloren bent.
Vergeet weekenden
Ik luister graag naar de radio, maar het gevoel van een weekend ben ik al heel erg lang kwijt. Het weekend betekend vaak werk inhalen en extra uren om te vullen. Als collega’s lekker thuis zitten te genieten van de vrijetijd, ben jij verlost van het extra werk dat zich opstapelt en kun je het werk waar je de week niet aan toe kwam wegwerken. Voor de thuispapa bestaat er geen weekend, vakantie of feestdag.
Als het stil is, is het echt mis!
Het moment dat het stil is en je theoretisch lekker aan het werk zou kunnen gaan al je vaderlijke sensoren op tilt. Als ouder weet je dat bij stilte er pas echt iets mis is. Op het moment dat je aan je werk wil beginnen en beseft het is wel heel stil is sta je ook op om nog even te checken of het wel goed gaat.
Vervolgens zien de kinderen papa en is er natuurlijk de vraag of je een glas drinken wil maken en weet je dat je zojuist een waardevol uurtje hebt weggegooid. Een glas drinken valt natuurlijk om, dan is de keuze blijf je bij de kinderen om het drinken te begeleiden of ga je achter je computer zitten om na vijf minuten PAPAAAA te horen omdat het glas is gevallen.
Geeltjes zijn king!
Omdat alles op het laatste moment op je af komt en je ad-hoc met nog tien dingen bezig bent, zijn geeltjes je beste vriend. Belangrijke schoolafspraak, een blog dat je nog moet schrijven, belangrijk mailtje en die boodschap voor het Paasdiner. Maar geeltjes zijn niet alles, daar kom je snel achter als je boodschappenlijstje nog aan de koelkast hangt en je lijst met deadlines in je zak zit als je bij de supermarkt aankomt.
Slaapjes
Als de kleine dan op bed ligt denk je eindelijk wat werk te kunnen doen. Je duikt achter je bureau en word ineens wakker gebeld door een klant. Languit met het toetsenbord in je gezicht gedrukt, veeg je heel charmant wat kwijl van je wang en schrik als je jezelf terugziet in het videogesprek dat je zojuist hebt geaccepteerd. “Bel ik je wakker”, vraagt de klant jolig.
Altijd nerveus
Hoewel je voor de kinderen altijd kalm en geduldig moet zijn rommelt het altijd vanbinnen. Je voelt je vaak nerveus, want er zijn altijd honderden dingen die nog moeten gebeuren! Niet alleen je werk; maar ook die opdracht van de kinderen voor school, een online belafspraak, de berg was die al drie dagen op je wacht en je moet nog steeds ergens een vakantie moet inplannen.
Het huis is altijd chaos
Als de kinderen nog klein zijn is je huis altijd een chaos, want zelf opruimen kunnen ze nog niet en dat betekent dat je alleen kunt opruimen als de kinderen naar bed. Als thuiswerkende papa is het dan vaak juist tijd om nog wat werk in te halen en eindig je vaak ergens in het midden slapend op de bank.
Slapen is even crashen
Slapen zit er vooral als de kinderen nog klein zijn niet in. In plaats van slapen is het vaak even crashen op een bank, stoel of het ergste geval met je hoofd op het toetsenbord.
Online shoppen is je nieuwe grote hobby
Winkels afstruinen voor koopjes is er niet meer bij. Gelukkig zijn er eindeloos veel winkels online te vinden en websites als Pepper, Budgetgaming en kieskeurig.nl je ontspannende moment om even wat voor jezelf te doen. Jezelf even belonen met een nieuwe game, waar je nooit tijd voor gaat krijgen, of een mooie monitor die nog fijner voor je ogen is. Als de postbode voor de deur staat met je pakketje is het net of je een cadeautje krijgt.
Monkey Town is een uitje
Ja, echt! Je hoort op tv alleen maar klagende ouders! Volgens hen is het de grootste hel op aarde. Voor mij was het een uitje. Eindelijk even een paar uurtjes voor mezelf! Het walhalla begint al bij de deur waar je lekker je schoenen mag uittrekken. Op dat moment besef je dat de schoenen van de kinderen uittrekken de laatste handeling is die je de komende uren nog maar voor ze hoeft te doen.
Dan snel een lege tafel vinden en het territorium vakkundig afbakenen. De schoenen aan de ene kant van de tafel, de tassen aan de andere kant en je laptop, iPod, headset met noise cancelling en tussendoortje in het midden van de tafel. Vervolgens sluit je jezelf af voor al het geschreeuw. Je komt in de zen-zone waarin je in je eigen wereld na tien minuten je mail hebt weggewerkt en in een uurtje je deadline hebt afgerond. Dan is er nog tijd voor een blog en kun je een opzetje maken voor aankomende week.
Af en toe kijk je over je scherm en zie je je kinderen zichzelf tot het uiterste vermoeien. Van de trampolines rennen ze naar de klimrekken, ballenbakken en slingertouwen. En op dat moment besef je dat niet alleen je middag is geslaagd, maar je avond ook soepeltjes zal verlopen. Monkey Town, wat een uitvinding!
Hulp vragen is normaal
Als werknemer naar PZ stappen, omdat het werk je te veel wordt is een grote stap. Maar bij school of het consultatiebureau aankloppen omdat kinderen opvoeden je iets zwaarder valt dan je had verwacht is heel normaal. Ineens komen er van alle kanten extra handen, tips en zijn er praatgroepen waar je even je onzekerheden, frustraties en gevoelens kwijt kunt.
Jij kan alles tegelijkertijd
Ondanks dat alles onmogelijk lijkt, lukt het je toch telkens weer om het voor elkaar te boksen! Je kan alles tegelijkertijd. Werkend met een laptop op schoot op de bank maak je toch die opdracht even af. Tussendoor met Baby Tv weet je toch dat fruithapje te geven.
Ik had het thuiswerken nooit willen missen
Ondanks dat thuiswerken een hele opgave is had ik de tijd die ik met de kinderen heb gekregen nooit willen missen. We zijn thuis een echt team en alles draait meestal gesmeerd. Daar zijn natuurlijk wat jaren overheen gegaan, maar voor deze corona-uitdaging zijn we glansrijk geslaagd.
De kinderen maakte hun huiswerk meestal zonder veel strubbelingen en omdat iedereen zijn eigen plek in huis heeft kunnen we de nodige pauzes van elkaar nemen.
Zo hebben wij zelf de kleinste slaapkamer in huis genomen en hebben de kinderen de grote slaapkamers om zich in terug te trekken. Ik heb de schuur geïsoleerd en opgeknapt tot kantoor en kan er prima vertoeven (ook in de winter met mijn elektrische Econo-heat kacheltje).
We zijn in balans en als wij het kunnen kan iedereen het! Zorg vooral dat je anders gaat denken en laat je niet van de leg brengen. Niet door je werk en niet door je kinderen. Blijf geduldig en word niet boos. Wees zuinig op je innerlijke energie en laat het touw wat vaker vieren.
Geef een reactie